اثربخشی آموزش مهارت های تفکر مثبت بر تاب آوری نوجوانان

اثربخشی آموزش مهارت های تفکر مثبت بر افزایش شادکامی و تاب آوری نوجوانان بی سرپرست دختر

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های تفکر مثبت در ارتقای شادکامی و تاب آوری نوجوانان بی سرپرست، انجام گرفت.

این پژوهش از نظر هدف جزء پژوهش های کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها از نوع طرح های شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است.

جامعه آماری پژوهش کلیه نوجوانان دختر بی سرپرست بهزیستی استان البرز بودند که نمونه ای به حجم ۴۰ نفر از این جامعه به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شد و به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفری (آزمایش و کنترل) قرار گرفتند.

اعضای هر دو گروه پرسشنامه شادکامی آکسفورد (۱۹۸۹) و تاب آوری کانر- دیویدسون (۲۰۰۳) را قبل از اجرای عمل آزمایشی تکمیل کردند.

سپس، هشت جلسه ۴۵ دقیقه ای مداخله آموزشی تفکر مثبت برای گروه آزمایش انجام شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. سپس هر دو گروه مجددا ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تحلیل گردید.

 

یافته ها نشان داد که آموزش مهارت های تفکر مثبت به صورت معناداری موجب ارتقای میزان شادکامی و تاب آوری نوجوانان دختر بی سرپرست می شود.

به نظر می رسد که آموزش مهارت های تفکر مثبت می تواند به طور موفقیت آمیزی برای توانمند سازی نوجوانان بی سرپرست دختر مورد استفاده قرار گیرد.

 

 

اثربخشی آموزش مهارت های تفکر مثبت

بر افزایش شادکامی و تاب آوری نوجوانان بی سرپرست دختر

 

 

 

 

 

علاقه مندان به تمرینات روانشناسی مثبت میتوانند از کتاب تمرینات روانشناسی مثبت هم در این خصوص استفاده کنند

این کتاب علاوه بر مقدمه و سخن پایانی از سه فصل با موضوعات توانمندی، ارزش ها و خود شفقتی برای علاقه مندان به روانشناسی مثبت، کوچینگ و تمام کسانی که دغدغه رشد و توسعه خود یا دیگری را دارند روانه بازار کتاب شده است.

ارائه تمرینات سه گانه ای از ابزارهای روانشناسی مثبت هدف اصلی این کتاب است و در طی سال‌های گذشته، روانشناسی مثبت از طریق کمک به متخصصان و محققان، به طور روزافزون مورد توجه قرار گرفته است.

این توجه منجر به شکل‌گیری بینش ارزشمندی در خصوص یک زندگی شاد و رضایت‌بخش شده است و بعلاوه، روانشناسی مثبت ابزارهای زیادی را در اختیار ما قرار داده است تا بوسیله‌ آنها به رشد و شکوفایی برسیم و بر سختی‌های زندگی نیز فائق آییم.

نکته حایز اهمیت این است که تمرینهای این کتاب جایگزین یک برنامه‌ مصوب در کوچینگ نیستند، که توصیه می‌کنیم پیش از اینکه خود را یک «کوچ روانشناسی مثبت» بنامید و پیش از اینکه مراجعین و بیماران را ببینید و با آنها همراهی کنید.

به بعنوان نمونه، اگر شما یک درمانگر و حتی دارای پروانه فعالیت هستید، توصیه می‌شود که از این تمرین‌ها در حوزه‌ی تخصص خود استفاده کنید (مثلا روانشناسی بالینی) ؛ یک معلم مدرسه نیز ممکن است از این تمرین‌ها در کلاس استفاده کند، اما کاربرد بالینی از این ابزارها مورد تایید نبوده و توصیه نخواهد شد.

در این کتاب می خوانیم اشخاص نه تنها می‌توانند از توانمندی‌هایی برخوردار باشند، بلکه می‌توانند توانمندی‌های خود را ارتقا بخشیده و همچنین توانمندی‌های جدیدی را ایجاد کند اما اگر توانمندی‌های آنها نادیده گرفته شود ممکن است، تحلیل بروند.